کاوش موضوع هپاتیت ب
صفحه اصلی
هپاتیت ب
هپاتیت ب (به انگلیسی: Hepatitis B) یک بیماری ویروسی است که کبد را درگیر می‌کند. کبد اندامی حیاتی در بدن است که وظایف مهمی مانند تصفیه خون از مواد سمی، ذخیره انرژی و کمک به هضم غذا را بر عهده دارد. زمانی که فردی به ویروس هپاتیت ب آلوده می‌شود، کبد او دچار التهاب می‌شود و عملکرد طبیعی‌اش مختل می‌گردد. راه‌های اصلی انتقال ویروس شامل تماس با خون یا مایعات بدن آلوده است، برای نمونه از طریق استفاده از سرنگ یا وسایل تزریقی آلوده، یا انتقال از مادر به نوزاد در هنگام تولد. این بیماری از طریق تماس‌های روزمره مانند دست‌دادن، بوسیدن یا در آغوش گرفتن منتقل نمی‌شود.
در بسیاری از موارد، بدن پس از چند ماه می‌تواند ویروس را از بین ببرد و فرد بهبود می‌یابد. با این حال، در برخی افراد بیماری به صورت مزمن باقی می‌ماند و سال‌ها در بدن فعال می‌ماند. هپاتیت ب مزمن می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند آسیب دائمی کبد، سیروز (سخت و زخمی شدن کبد) یا سرطان کبد شود. برای پیشگیری، واکسن هپاتیت ب در دسترس است که ایمنی بسیار مؤثری ایجاد می‌کند. واکسیناسیون یکی از مطمئن‌ترین راه‌ها برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری است.
هپاتیت نوعی بیماری عفونی ویروسی در انسان است که ویروس هپاتیت بی (HBV یا اچ‌بی‌وی)، عامل آن است. بیشترین آسیب این بیماری متوجه کبد بیمار است. ویروس این بیماری می‌تواند سبب هر دو حالت حاد یا مزمن آن شود. ویروس هپاتیت ب یکی از جدی‌ترین انواع هپاتیت را سبب می‌شود. در بسیاری از بیماران در ابتدای آلودگی و عفونت اولیه اثری از نشانه‌های بیماری دیده نمی‌شود. در برخی شروع و توسعهٔ سریع بیماری با استفراغ، زردی پوست، خستگی، ادرار تیره و درد شکم همراه است. این نشانه‌ها اغلب یکی دو هفته ادامه می‌یابند و به ندرت پیش می‌آید که این عفونت اولیه سبب مرگ بیمار شود.
آغاز بروز علائم بیماری ممکن است ۳۰ تا ۱۸۰ روز به طول انجامد. در میان کسانی که در هنگام تولد خود این آلودگی را تجربه می‌کنند حدود ۹۰ درصد هپاتیت ب آن‌ها مزمن است در حالی که کمتر از ۱۰ درصد از بیمارانی که پس از پنج سالگی آلوده شوند هپاتیت ب آن‌ها مزمن خواهد بود. بیشتر کسانی که این بیماری را به صورت مزمن دارند هیچ نشانه‌ای از آن بیماری نشان نمی‌دهند؛ با این حال در نهایت این آلودگی می‌تواند به ابتلای به بیماری‌های سیروز و سرطان کبد (Hepatocellular carcinoma) کمک کند و آن را پیچیده‌تر سازد. در اثر این پیچیدگی آمار مرگ در پی آن بیماری‌ها ۱۵ تا ۲۵ درصد بیشتر از دیگران است.
انتقال این ویروس با قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بیولوژیکی آلودهٔ بدن فرد آلوده صورت می‌گیرد. در مناطقی که این بیماری شایع و بوم‌زاد است، این انتقال در زمان تولد یا از راه تماس با خون افراد دیگر در دوران کودکی شایع‌ترین راه انتقال هپاتیت ب است. در مناطقی که این بیماری نادر است، متداول‌ترین شیوهٔ انتشار این عفونت از مسیر استفادهٔ کاربران تزریق درون‌وریدی مواد مخدر، و مقاربت جنسی است.
تا سال ۲۰۱۹، تخمین زده شده که حدود ۲۹۶ میلیون نفر، یا ۳٫۸٪ از جمعیت جهان، به عفونت مزمن هپاتیت بی مبتلا بوده‌اند. همچنین در همان سال، ۱٫۵ میلیون نفر به عفونت حاد مبتلا شدند و ۸۲۰٬۰۰۰ مرگ ناشی از ویروس هپاتیت بی رخ داد. سیروز کبدی و سرطان کبد مسئول اکثر مرگ‌ومیرهای مرتبط با ویروس هپاتیت بی هستند. این بیماری در قاره آفریقا (که ۷٫۵٪ از جمعیت این قاره را تحت تأثیر قرار داده) و منطقه اقیانوس آرام غربی (۵٫۹٪) بیشترین شیوع را دارد. نرخ ابتلا در اروپا ۱٫۵٪ و در قاره آمریکا ۰٫۵٪ است. بر اساس برخی برآوردها، حدود یک سوم جمعیت جهان حداقل در یک مقطع زمانی از زندگی خود به هپاتیت بی آلوده شده‌اند. هپاتیت بی در گذشته با نام «هپاتیت سرمی» شناخته می‌شد.... بیشتر در ویکی پدیا
